PER
در بیماری ام اس ، پوشش محافظتی روی رشته های عصبی (میلین) آسیب دیده و ممکن است در نهایت این پوشش محافظتی به تدریج از بین برود. بسته به محل آسیب عصبی ، بیماری ام اس می تواند بر روی بینایی ،احساس، هماهنگی ، حرکت دست و پا ، مثانه و روده اثر بگذارد.
بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS) بیماری است که به عنوان ناتوان کننده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) شناخته می شود. همان طور که می دانید فیبرهای عصبی توسط غلاف محافظ که میلین نام دارد پوشانده می شوند وقتی که فرد دچار این بیماری می شود در واقع ، سیستم ایمنی بدن به این غلاف محافظ حمله می کند. در نهایت ، این بیماری می تواند باعث آسیب دائمی اعصاب شود.
علائم و نشانه های این بیماری بسیار متفاوت است و به میزان آسیب عصبی و تحت تاثیر قرار گرفتن اعصاب بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا به MS شدید ممکن است توانایی راه رفتن را به طور کامل از دست بدهند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است به تدریج دچار عوارض و علایم مختلف این بیماری شوند.
در بسیاری از موارد ، درمان علائم این بیماری امکان پذیر است. متوسط امید به زندگی در افراد مبتلا به MS کمی کاهش می یابد.این بیماری معمولاً در افراد 20 تا 30 ساله تشخیص داده می شود ، اگرچه در هر سنی ممکن است ایجاد شود. این در زنان حدود 2 تا 3 برابر بیشتر از مردان است. ام اس هیچ روش درمانی شناخته شده ای ندارد. با این حال درمان هایی که تاکنون وجود دارند می توانند روند بیماری را کند تر کرده و برخی علایم آن را مدیریت کنند.
علائم بیماری ام اس کدامند؟
این بیماری با علائم غیرقابل پیش بینی که از نظر شدت می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است خستگی و بی حسی را تجربه کنند اما در موارد شدید؛ بیماری ام اس می تواند باعث فلج شدن ، از دست دادن بینایی و کاهش عملکرد مغز شود.
علائم متداول اولیه بیماری MS عبارتند از:
– مشکلات بینایی
– سوزن سوزن شدن و بی حسی
– درد و اسپاسم
– ضعف یا خستگی
– عدم تعادل یا سرگیجه
– اختلال در عملکرد قوای جنسی
– مشکلات شناختی
بدتر شدن علائم معمولاً شامل مشکلات حرکتی و راه رفتن است. میزان پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به MS ثانویه پیشرونده بسیار متفاوت است . برخی از مبتلایان به MS به تدریج شروع به عود بیماری می کنند و علایم و نشانه ها به مرور در آن ها بیشتر و بیشتر می شود.
علل بیماری ام اس و عوارض آن چیست؟
علت بیماری ام اس ناشناخته است. در واقع بیماری ای است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافتهای خود حمله می کند. در مورد ام اس ، عملکرد نادرست در سیستم ایمنی باعث از بین رفتن ماده پوشاننده و محافظ رشته های عصبی مغز و نخاع (میلین) می شود.
در واقع فیبر عصبی با آسیب دیدن میلین محافظ در معرض دید واقع شده و این موضوع باعث می شود که رشته های عصبی نتوانند پیام های عصبی را به سرعت انتقال دهند یا به طور کل اصلا نتوانند این کار را انجام دهند. در واقع می توان گفت که میلین برای فیبر عصبی مانند روکش برای سیم های الکتریکی است.
مشخص نیست که چرا ام اس در برخی افراد به وجود می آید و در برخی دیگر نه. به نظر می رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی علت بروز بیماری ام اس در افراد مختلف باشند.
آیا بیماری ام اس ارثی است؟
بیماری ام اس لزوماً ارثی نیست. با این حال ، طبق نظریه انجمن ملی ام اس ، در صورت داشتن یکی بستگان نزدیک مبتلا به MS ، احتمال ابتلا به این بیماری در این خانواده ها بیشتر است . تنها 1/0 درصد احتمال ابتلا به MS در بین جوامع مختلف وجود دارد . اما اگر خواهر یا برادر یا مادر مبتلا به MS داشته باشید ، این میزان به 2.5 تا 5 درصد می رسد.
وراثت تنها عامل تعیین کننده MS نیست. در صورت داشتن دو قلوهای یکسان ، اگر یکی از دوقلوها به این بیماری مبتلا باشد ، 25 درصد احتمال دارد که قل دیگر به ام اس مبتلا شود.
تشخیص بیماری ام اس توسط پزشک چگونه انجام می شود؟
برای تشخیص بیماری ام اس آزمایش های گوناگونی توسط پزشکان متخصص صورت می گیرد برای مثال می توان به مواردی مانند زیر اشاره نمود.
معاینه عصبی: پزشک از نظر عملکرد عصبی اختلال را بررسی می کند.
معاینه چشم: یک سری آزمایشات برای ارزیابی بینایی و بررسی بیماری های چشمی
MRI: تکنیکی است که از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از مغز و نخاع استفاده می کند.
پزشکان از این آزمایشات برای یافتن آسیب به سیستم عصبی مرکزی در دو منطقه جداگانه استفاده می کنند. آنها همچنین باید تشخیص دهند که حداقل یک ماه از بخش هایی که باعث آسیب شده اند گذشته است. این آزمایشات علاوه بر تشخیص بیماری ام اس برای رد سایر شرایط و بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرند.
